Boksy w stajniach nie są typowym środowiskiem dla koni, jednakże zwierzęta te przystosowały się do nich wręcz doskonal w stajniach nie są typowym środowiskiem dla koni, jednakże zwierzęta te przystosowały się do nich wprost doskonale. Musicie tylko zadbać o to, by nowe otoczenie było zdrowe i bezpieczne, czego efektem będzie szczęśliwy i zrelaksowany koń.
USYTUOWANIE KONIA I ROZMIAR
Nie jest bez znaczenia to, gdzie znajduje się stajnia. Dlatego zanim zaczniecie ją urządzać, powinniście dobrze rozważyć umiejscowienie. Najlepiej, żeby stała na suchym podłożu, ze wszystkich stron była osłonięta od wiatrów oraz by istniała możliwość podjechania bądź nawet wjechania do niej pojazdem. Warto, ze względów bezpieczeństwa, by plac przed stajnią był zamykany. Na pewno powinna być oddalona od stodoły z sianem, bo to chroni zwierzęta przed ewentualnymi skutkami pożaru. Żeby dodatkowo zabezpieczyć je przed przeniesieniem ognia, dwa rzędy wolno stojących boksów, usytuowanych naprzeciwko siebie, powinna dzielić minimum 18 metrów. Stajnia koniecznie musi mieć doprowadzoną bieżącą wodę i elektryczność. Boksy powinny być na tyle duże, by zapewniały koniom maksymalny komfort. Przykładowo pomieszczenie dla kuca o wzroście do 145 cm powinno mieć nie mniej niż 3 x 3 m, dla konia 160 cm – 3,5 x 3,5 m, a dla konia wyższego niż 160 cm – odpowiednio 3,5 x 4 m. Boks klaczy ze źrebakiem lub bardzo dużego konia musi być przestronniejszy – na pewno nie mniejszy niż 4,5 x 4,5 m.
Należy też mieć na względzie wielkość drzwi oraz odległość od ziemi do dachu bądź sufitu. Szerokość drzwi nie powinna być mniejsza niż 1,2 m, a ich wysokość 2,1 m. Najlepiej, aby było poprzecznie dzielone (wysokość dolnej części zależy od wielkości konia lub kuca). Odległość od ziemi do sufitu nie powinna być mniejsza w boksie i stajni niż 2,5 m, aby zapewnić dość miejsca dla głowy konia.
MATERIAŁY
Stajnie najczęściej są drewniane. Co prawda, drewno jest dobrym i tanim budulcem, ale niestety też łatwopalnym. Zbudowane z cegły są doskonałe, ale drogie. Jak zawsze, najlepszy jej kompromis – drewniana konstrukcja na murowanej podstawie. Dobrą alternatywą dla cegły są specjalne bloki gazobetonowe. Konieczny jest otwór odpływowy u podstawy ściany oraz po wewnętrznej stronie ochronna bariera drewniana (do wysokości ok. 1,2 m), która zabezpiecza ściany przed kopytami. Podłoga boksów jest z reguły betonowa, z szorstką fakturą, co uniemożliwia poślizgnięciem się. Niezwykle ważny jest drenaż boksu, ale wystarczy zadbać, by podłoga była nieco spadzista. Zwykle ma on niewielki spadek w kierunku przodu bądź tyłu pomieszczenia, co umożliwia spływ do kanału ściekowego. Kanały muszą być regularnie czyszczone! Jeśli są umieszczone z przodu, łatwiej je czyścić, ale konie stoją wtedy w najwilgotniejszej części boksu. Gdy są z tyłu, czyszczenie jest trudniejsze, ale zwierzęta więcej przebywają w suchym rejonie. Czasami podłoga opada w kierunku otworu ściekowego znajdującego się w centrum boksu. Ma to zwoje plusy, ale również minusy, np. krzywizna jest wtedy wyraźna pod drzwiami, co utrudnia stanie w tym miejscu. Dach, wysoki i spiczasty, powinien wystawać ponad wejściami do boksów, bo to zabezpiecza je przed deszczem. Muszą być w nim otwory wentylacyjne wykonane z odpowiednich materiałów. Pokrycie stajni dachówką jest idealne i efektowne, ale drogie. Z kolei papa jest tania, ale łatwopalna i nie zapewnia dobrej izolacji. Kłopotliwe są falista blacha i plastik, bo nie dość, że szybko się nagrzewają, to przenoszą hałas.
Okna powinny znajdować się pot ej samej stronie co drzwi, a także otwierać się na zewnątrz (aby nie było przeciągów). Muszą być też osłonięte drucianą siatką i oszklone szybami wzmocnionymi drutem. Konieczne są również zawiasy na dole.
Stajnia wymaga ciągłego zaopatrzania w wodę – w boksach powinny więc znajdować się wiadra lub automatyczne poidła.
Dobrze, by wszystkie źródła światła były poza zasięgiem koni. Również wszelkie mocowania, np. kółko do wiązania czy kosz na siano, nie mogę mieć ostrych krawędzi i muszą być tak zamontowane, by uniemożliwić powstanie urazu.
ŚCIELENIE
Istnieją różne materiały wykorzystywane jako ściółka w końskich boksach, ale wszystkie mają następujące wspólne cechy: są suche, miękkie i dobrze nasiąkają. Mogą to być: słoma, wiórki drzewne, papier, guma czy torf.
Najczęściej używa się słomy, zapewne dlatego, że jest najtańsza. Stosowane są trzy jej rodzaje: żytnia – stanowi najlepszą ściółkę, gdyż jest odporna, łatwo osiągalna i zapewnia dobry drenaż; jęczmienna – niezła, zupełnie wystarczająca ściółka, lecz często zawiera także ostre źdźbła mogące drażnić skórę; owsiana – delikatna i porowata, więc bardzo szybko nasiąka, jest chętnie zjadana przez konie z powodu dużej smakowitości. Łakome konie mogą z resztą zjadać każdy gatunek słomy.
Wiórki (trociny) są dobre zwłaszcza dla koni z problemami oddechowymi. Niestety są też drogie, ale za to świetnie wchłaniają wilgoć, łatwo je rozścielać i sprzątać. Tworzą niezłą, miękką ściółkę. Dodatkową zaletą jest sposób ich pakowania w plastikowe szczelne worki, co umożliwia składowanie trocin na zewnątrz. Minusy – to możliwość znalezienia w nich gałęzi, na co trzeba bardzo uważać, oraz długi okres „dojrzewania” nawozu, który jednak w końcu tworzy niezły kompost.
Papierowa ściółka jest pakowana podobnie – w otoczone plastikiem bele, a tworzą ją wolne od kurzu paski. Stanowi idealne podłoże dla koni z alergią, problemami oddechowymi, a także dla tych, które zjadają ściółkę – po prostu jest niesmaczna. Bardzo dobrze chłonie, lecz wymaga bardzo starannej obsługi, zabezpieczającej przed zbijaniem się, gdyż staje się wtedy zbyt mokra i ciężka.
Gumowa mama – jest stosunkowo niedawno opracowaną metodą ścielenia, oryginalnie przeznaczona do koniowodów. Gruba warstwa gumy pokrywająca całą podłogę boksu nie jest ślizga, zapewnia dobrą izolację i łatwe utrzymanie czystości, gdyż spłukuje się ją po prostu wodą pod ciśnieniem. Zmniejsza ilość nawozu. Można jej używać bezściółkowo lub pokrywać cieńszą niż normalnie warstwą słomy czy też wiórków.
Torf – to jedna z najstarszych metod ścielenia, współcześnie rzadko używana. Torf dobrze chłonie wilgoć, ale wymaga częstego sprzątania, bo nadmiernie wilgotnieje. Minusem takiej ściółki jest też powolny okres „dojrzewania” nawozu.
USUWANIE NAWOZU
Koń, pomimo swej wielkości, jest zwierzęciem niezwykle delikatnym i aby zachować zdrowie, potrzebuje idealnych higienicznych warunków do życia. Dlatego stajnia powinna być zawsze sucha i nienagannie czysta. Boks jest niewielki, łatwo więc doprowadzić do sytuacji, że zamienia się w wylęgarnię zarazków. A zatem trzeba tam jak najczęściej sprzątać, a przede wszystkim regularnie usuwać nawóz. Pomieszczenia te powinny być dokładnie czyszczone każdego ranka. Również w ciągu dnia trzeba kilka razy zaglądać do stajni i niezwłocznie usuwać odchody. Wieczorem także należy przejrzeć boksy i poprawić ściółkę.
Gruntowne czyszczenie powinno się przeprowadzać wyłącznie wtedy, gdy zwierzęta wyprowadzone są na zewnątrz. Najpierw należy usunąć wszystkie zauważone odchody, następnie dokładnie przetrząsnąć całą ściółkę i ewakuować tę jej część, która uległa zabrudzeniu i zamoczeniu, a na końcu podsypać świeżą.
Inny system, zwany głębokim, polega na uprzątaniu na bieżąco odchodów oraz dokładaniu nowej ściółki na wierzch, bez usuwania starej. Stosując taką metodę, należy jednak pamiętać, że nawóz trzeba usuwać w całości raz w miesiącu, a boks dokładnie umyć, wyczyścić, a nawet wyskrobać oraz kończenie wydezynfekować. Podłoga bezwzględnie musi wyschnąć przed położeniem nowej ściółki. Przy stosowaniu tej metody warto raz w tygodniu usuwać bardziej wilgotne płaty ściółki, pozostawiając resztę na miejscu. Ułatwia to pracę podczas comiesięcznego gruntownego opróżniania boksu. Cały system zupełnie dobrze się sprawdza, ale tylko pod warunkiem sumiennego przestrzegania jego zasad.
PORZĄDEK W BOKSACH
· Zawsze zabierajcie wiadra z wodą z boksu, gdy usuwacie nawóz, dopiero po zakończeniu tej czynności umieszczajcie je powrotem na swoim miejscu
· Podczas sprzątania czy usuwania nawozu z boksu uwiązujcie konia, gdy robicie to w jego obecności.
· Z największą ostrożnością używajcie wideł, ustawiajcie je tak, by uniknąć skaleczenia zwierzęcia.
· Utrzymujcie boksy, korytarz i dziedziniec stajenny w nienagannej czystości
· Zapewniajcie gruba warstwę ściółki, aby odizolować konia od betonowej podłogi.
· Starajcie się być zawsze na bieżąco z usuwaniem nawozu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz