Siano lub trawa: stanowią dużą część paszy objętościowej wchodzącej w skład diety. Zawsze skarmiamy siano wyłącznie dobrej jakości, wolne od kurzu i chwastów. Nawet dobre Sieno może zawierać jakie nasiona i sporo kurzu, warto więc moczyć w wodzie przez 20 minut przed karmieniem. Pomaga to usunąć zanieczyszczenia. Siano łąkowe to najczęstszy pokarm – jest delikatne i smaczne. Jednym z zamienników jest siano paczkowane – na pół zwiędła, pakowana próżniowo czysta trawa. Ma ono większą wartość od zwykłego siana, dlatego trzeba je podawać w mniejszej ilości.
Owies: powinien byś skarmiany w postaci śruty, tłuczonej bądź gniecionej, bo wtedy jest maksymalnie odżywczy, energetyczny i zapewniający włókno. Gdy występuje jako całe ziarno, nie jest do końca dobrze trawiony i, co za tym idzie, koń nie w pełni korzysta z jego właściwości odżywczych. Owies powinien być podawany wyłącznie zwierzętom ciężko pracującym, a ponieważ u niektórych koni powoduje nadpobudliwość, jest rzadko stosowany do karmienia kuców.
Jęczmień: zwykle podawany jest jako śruta bądź gnieciony, może także być gotowany, w płatkach, wyciskany lub rozdrobniony, w zależności od procesu wytwórczego stosowanego przez producenta. Dostarcza sporo energii oraz jest tuczący. Czasami używa się go zamiast owsa, gdyż nie wywołuje nadpobudliwości. Niektóre konie bywają uczulone na jęczmień.
Kukurydza: gotowana i w płatkach, jest wysokoenergetyczna i tucząca, może też powodować nadmierne pobudzenie.
Granulat: występuje w różnych formach – dla koni i kuców, wyczynowy, hodowlany itd. Każdy rodzaj granulatu jest tak przygotowany, by mógł stworzyć zbilansowaną dietę, zawierającą niezbędne witaminy i minerały. Rodzaje różnią się walorami odżywczymi i energetycznymi, nader rzadko dają efekt pobudzenia (jak owies)
Wysłodki buraczane: Występują pod postacią brykietów lub wiórków, muszą być namoczone przed skarmieniem, w przeciwnym wypadku pęcznieją w żołądku i mogą spowodować kolkę. Wiórki moczy się w dużej ilości wody przez 12 godzin, a kostki nawet całą dobę (proces przebiega szybciej w gorącej wodzie). Burak cukrowy jest bogaty we włókno, soczysty i smaczny. Większość koni je go ze smakiem. Po namoczeniu musi być skarmiony niezwłocznie, bo ulega fermentacji i zepsuciu.
Sieczka: to pocięte siano, słoma, bądź mieszanka obu, czasami skarmiana z dodatkiem melasy. Zapewnia dobą objętość, zachęca do dokładnego przeżuwania kęsów, a tym samym spowalnia ich przełykanie, co jest szczególnie ważny u koni jedzących łapczywie. Musi być zrobiona z surowca dobrej jakości.
Otręby: są bogate we włókno i dobrze wiążą wodę. Mogą być skarmiane tylko jako papka. Działają lekko przeczyszczająco. Do wiadra 0,5 – 1 otrąb dodaje się gorącą wodę, do uzyskania odpowiedniej konsystencji. Wtedy należy je przykryć i poczekać, aż pasza ostygnie i odparuje. Można dosypać łyżkę soli, odrobinę gniecionego owsa i soli gorzkiej (glauberskiej). Taką mieszankę (mesz) podaje się, jeszcze ciepłą. Otręby nie powinny być skarmiane w dużych ilościach, gdyż zawierają nieodpowiedni stosunek wapnia do fosforu.
Siemię lniane: zawiera bardzo dużo oleju. Podaje się je w celu poprawy kondycji oraz aby uzyskać błyszczącą sierść. Ale musi być najpierw gotowane, w przeciwnym razie jest trujące. Na początku moczymy je przez 12 godzin, następnie gotujemy przez dłuższy czas. Kiedy uzyska konsystencje galarety, może być dodawane do normalnej karmy bądź do meszu. Nie dajemy siemienia w dużych ilościach – 0,5 kg nienamoczonego surowca musi wystarczyć nie krócej niż na tydzień.
WITAMINY I MINERAŁY
W codziennej racji pokarmowej powinna być zawarta porcja soczystej karmy, np. zielonki, marchwi Kub jabłek. Ten smaczny dodatek zawiera bowiem niezbędne witaminy i minerały oraz zaspokaja naturalną potrzebę konia odnośnie jedzenia trawy, która nie zawsze jest dostępna. Wiele karm nie zawiera odpowiedniej ilości soli. Powinna być suplementowana jako dodatek do diety lub w formie łatwo dostępnych lizawek. Należy uważać na preparaty uzupełniające oraz odżywki. Warto skonsultować się z lekarzem weterynarii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz